విజ్ఞానశాస్త్ర భారతీయీకరణ

సంపాదకీయం

కొన్ని మాటలు పైకి చాలా గంభీరంగా కనిపిస్తాయి. మనకు తెలియని ఊహాలోకపుటంచుల్లోకి మోసకెళుతున్నట్టుంటాయి. ఇలాంటి మాటల్ని సృష్టించడంలో మన ప్రభుత్వ పండితులు ఘనా పాఠీలు! నివేదికలు తయారు చేయడానికీ,మేనిఫెస్టోలు రాయడానికీ వీరికో భాష వుంటుంది. దాంతో పాటు కొనుక్కొచ్చుకున్న హృదయం కూడా ఒకటి వుంటుంది. ఈ భాషతో తాము ఆచరించని, విశ్వసించని వాటిని మన మీద కుమ్మరిస్తుంటారు అందులో మనల్ని కొట్టుకు పొమ్మంటారు.

అలాంటి భాష నుంచి పుట్టిన ఒకానొక పదబంధం “విజ్ఞాన శాస్త్ర భారతీయీకరణ” (Indianisation of Science)!
మన నూతన విద్యా విధానం ముద్దుముద్దుగా మాటిమాటికీ వల్లించే పదబంధమిది!!

నూతన విద్యా విధానం ‘మన ప్రాచీన సుసంపన్న వారసత్వం, అనంత జ్ఞానం, ఆలోచన రీతి మన చదువులకు మార్గదర్శకం చేసే శక్తులుగా’ వుండాలంటుంది . భారతీయ తాత్వికత ‘ జ్ఞానాన్నీ, ప్రజ్ఞనీ, సత్యాన్నీ మానవుడి అంతిమ లక్ష్యాలుగా’ భావిస్తుందంటుంది. ప్రాచీన భారతీయ విద్య ‘ప్రాపంచిక జీవనానికవసరమైన జ్ఞానానికి మించిన గమ్యం కల’దని నమ్ముతుంది. భారతీయ సంస్కృతీ తాత్వికతలు ‘ప్రపంచాన్నెంతో ప్రభావితం చేశాయని, వాటిని కాపాడుకోవడమే కాదు పరిపుష్టం చేసుకోవడం కూడా మనం లక్ష్యంగా’ వుండాలంటుంది. మన ప్రాచీన విజ్ఞానం ఆధునిక సైన్సుకు ఎలా పునాదిగా దోహదపడిందో, ఇప్పటి విజ్ఞాన శాస్త్ర శూన్యాలని అదెలా భర్తీ చేయగలదో, దీంతో ప్రపంచానికి మనం ఎలా కొత్త దారి చూపగలమో మొదట మనం గుర్తించాలంటుంది.

ఇలా మన విజ్ఞాన శాస్త్రాన్ని మన ప్రాచీన తాత్విక సాంస్కృతిక వారసత్వంతో కలిపి పునర్నిర్వచించుకోడమే నూతన విద్యావిధాన పరిభాషలో “విజ్ఞాన శాస్త్ర భారతీయీకరణ” !

ఈ భారతీయీకరణను విద్యారంగానికి మూలాధారంగా ఎంచుకొన్నాక దీన్ని అమలు చేసేందుకిపుడు ఒకదాని తర్వాత మరో ప్రయత్నం జరుగుతోంది. కొత్త పాఠ్య గ్రంథాలు వచ్చేదాకా ఆగలేక ప్రస్తుత పాఠ్య గ్రంథాల నుంచి కొన్ని భాగాలను తొలగించడంతో ఇది మొదలైంది మొదట జీవ పరిణామంపై వేటుపడింది. దీన్ని పాఠశాల విద్య నుంచి తొలగించారు. వైజ్ఞానికశాస్త్ర భారతీయీకరణకు జీవశాస్త్రమూ, డార్వినూ ఎలా అవరోధమయ్యాయో మరి? దీన్ని కొంచెం లోతుగా చూడాల్సి వుంది. జీవులు పరిణామక్రమంలో పుట్టినట్టు మన ప్రాచీన శాస్త్రాలేవీ ప్రస్తావించలేదనీ, అసలు మన తాత ముత్తాతలెవరూ కోతి నుంచి మానవుడు పుట్టగా చూడలేదనీ (అనుమాన, ప్రత్యక్ష ప్రమాణాలతో ) పెద్ద పెద్ద కొలువుల్లో వున్న వారే మొదటి నుంచి విరుచుకుపడుతున్న నేపథ్యం దీనికుంది.

అభారతీయాన్ని తొలగిస్తే తప్ప భారతీయం నిఖార్సుగా నిలబడదనుకున్నట్టుంది నూతన విద్యావిధానం!
ఆ తర్వాత పూర్వప్రాథమిక విద్య నుంచి పోస్ట్ గ్రాడ్యుయేషన్ విద్య దాకా “నూతన జాతీయ పాఠ్య ప్రణాళికా చట్రాలు” (నేషనల్ కరిక్యులం ఫ్రేం వర్క్స్) వరసబెట్టి ఈ అయిదేళ్ళలో తయారయ్యాయి. మన ప్రాచీన సైన్సును ఆదిమ విజ్ఞానంగా కీర్తించడం, దాన్ని మన ఘన వారసత్వంగా ప్రకటించడం, ఆధునిక సైన్సుతో దాన్ని అనుసంధానం చెయ్యడం, అన్నీ మన వేదాల్లోనే ఉన్నాయని ఉదోషించడం ద్వారా సైన్సును భారతీయకరించే పనిలోఇవి పడ్డాయి. ఇక వీటి మార్గదర్శకాల ఆధారంగా ఇక కొత్త పాఠ్యగ్రంథాలు తయారుకావల్సి వుంది. (ఆ ప్రక్రియ కూడా మొదలైంది. ఎనిమిదో తరగతి గ్రంథాలు ఈ ఏడాది వచ్చేసాయి)

నూతన పూర్వప్రాథమిక పాఠ్యప్రణాళిక ప్రకారం బిడ్డ ఎదుగుదల అన్నమయ, ప్రాణమయ, మనోమయ, విజ్ఞానమయ,ఆనందమయ (పంచ కోశాల) రూపాల్లో వుంటుంది. దీన్ని మన ప్రాచీనులు ఎప్పుడో చెప్పారు. వీటిని టీచర్ల అర్థం చేసుకోవాలంటే అధీతి, బోధ, అభ్యాస, ప్రయోగ,ప్రసారాలు అనే “పంచాదిని ” వొంట పట్టించుకోవాలి.

కఠోపనిషత్తులో చిన్నారి నచికేతుడు శివుడినే ప్రశ్నించిన వారసత్వం మనది. ఆధునిక బోధనాసూత్రాలన్నీ తైత్తరీయోపనిషత్తులోనే వున్నాయి. భారతీయ వ్యాకరణంతో పోల్చదగ్గది ప్రపంచంలోనే లేదు.  ఉపాధ్యాయులు ఎప్పుడన్నా సందిగ్ధంలో పడితే ప్రత్యక్ష, అనుమాన, ఉపమాన, అనుపది, శబ్ద ప్రమాణాల్ని ఆశ్రయించాలి. దీంతో వైగోట్స్కీ లాంటి విదేశీ ఆధునిక మనోవైజ్ఞానికుల సూత్రాలన్నీ గంగలో కలిసి పోతాయి. భారతీయ శిశువిద్యా తాత్వికతకు పట్టం కట్టినట్టవుతుంది.

ఇక ఉన్నత విద్యా పాఠ్య ప్రణాళిక ప్రకారమైతే కణాదుడి పరమాణువు ఆధునిక ఆటమ్ ఒకటే. సుశ్రుతుడు మొదటి ప్లాస్టిక్ సర్జన్. యోగా మొదటి వైద్యశాస్త్రం. మేధో ప్రతిభల్ని పెంచడానికి మన పూర్వీకులు శరీరంలోని చక్రాలనూ కుండలినీ శక్తినీ పునరుజ్జీవింపజేసేవారు. మన దేవాలయ వాస్తు ఆయాదిల్లో, నారద పురాణంలో రేఖాగణితమంతా దాగి వుంది మనం కల్లు, గంజి, మహువా తయారీకి ఆదిమకాలంలోనే ఆల్కహాల్ బేవరేజీల్ని వాడాము న్యూటన్ కు 1500 సంవత్సరాల ముందే మనకు అయస్కాంత క్షేత్ర పరిజ్ఞానం తెలుసు. ప్రాచీన పడియ విఘడియల నుంచే ప్రస్తుత జి ఎం టి, ఐ ఎస్ టి ఎల్ యం టీ లు పుట్టాయి . ఎగిరే విమానాలున్నట్టు మన నాగరికత చెబుతోంది. (చివరకిది సామాజిక శాస్త్రాలకు కూడా పాకి ఆనాటి రామరాజ్యమూ, ఈనాటి కార్పొరేట్ సామాజిక బాధ్యత (Corporate Social Responsibility) ఒకటే అనేదాకా వెళుతుంది.)

దీంతో భారతీయ సైన్సే ఆధునిక సైన్సుకు మూలంగా దఖలు పడుతుంది! విదేశీ సైన్సును వెనక్కి నెట్టినట్టవుతుంది!!
“ప్రాచీన విజ్ఞానం సరే మరి ఆధునిక సైన్సు సంగతేమిటి? గతంలో సరే వర్తమానంలో మనమెక్కడ వెనకబడ్డాం?” అంటే దీనికి రెండు సమాధానాల్ని ముందుకు తెస్తున్నారు ఆధునిక విజ్ఞాన శాస్త్రంలోని అవలక్షణాలు మన ప్రాచీన విజ్ఞానంలో లేవనీ, ప్రాచీన విజ్ఞానం ప్రాతిపదికనే ప్రస్తుత సైన్సు రూపాంతరం చెందాల్సి వుంటుందనీ, ఆ కర్తవ్యం భారత్ పైనే వుందనేది మొదటి సమాధానం. మన సాంప్రదాయక వైజ్ఞానిక భాండాగారాన్నంతా అరబ్బులు సంగ్రహించి యూరోపియన్లకు అప్పచెప్పారనీ, అందుకే ఇలా మనం వెనకబడిపోయామనేది రెండో సమాధానం.

ఇప్పుడు మన విద్యార్థులు ఈ విస్మృత సనాతన తాత్విక వైజ్ఞానిక వారసత్వాన్ని మళ్ళీ సొంతం చేసుకొని, పునరుత్తేజం పొంది ఆధునిక వైజ్ఞానిక రంగ సమస్యలన్నిటికీ పరిష్కారం చూపాలనేది మొత్తం మీద దీని సారాంశం. అయితే ఈ లక్ష్య సాధనకు పాఠ్యపుస్తకాలు చాలవు. “స్టెమ్ సెల్ సైన్సు అమెరికాది కాదు. శరీర భాగాల పున:సృష్టిపై మన బాలకృష్ణ గణపతి గారికి పేటెంట్ హక్కు ఉంది . కుంతికీ, గాంధారికీ జన్యు శాస్త్రం తెలుసు. కర్ణుడికీ, కౌరవులకూ దీంతోనే వాళ్లు జన్మనివ్వగలిగారు. భరద్వాజుడు విమాన శాస్త్ర పితామహుడు. వైశేషిక దర్శనంలో పరమాణు సిద్ధాంతం వుంది. మహాభారతంలో అణ్వాయధాలు వాడారు ” ఇలా సైన్సును కాల్పనిక ప్రపంచంలో విహరింపజెయ్యాలంటే, పురాణాల్లోని ప్రతి గాధలో ఆధునిక సైన్సును అన్వేషించి పట్టుకోవాలంటే దీనానాధ బత్రా గారి బోధమాలలూ, తేజమయ భారత్ సాహిత్యమూ, సంస్కృత శిక్షా సంస్థాన్ ప్రచురణలూ కావాలి.

ఇవైతే “అంతిమ సత్యాల్ని ఆవిష్కరించా”లన్న ప్రయాసతో రాసినవి తాము తప్ప ఇలాంటి పరమ సత్యాల్ని ఎవ్వరూ కనుక్కోలేరన్న ధీమా గల రచయితలవి. సైన్సుకు పురాణాల హోదాను కల్పించినవి. ఇప్పటికే విద్యా భారతి నడుపుతున్న వేలాది పాఠశాలల్లో తప్పనిసరి పాఠ్యేతర సామగ్రిగా చలామణీ అవుతున్నవి. క్రమంగా గుజరాత్ ప్రభుత్వ పాఠశాలల్లోకి ఎప్పుడో జొరబడ్డవి. వీటినిక సార్వత్రికం చెయ్యాలి. దేశానికంతటికీ విస్తరింపజెయ్యాలి. ఈ లక్ష్యం కోసం విద్యా భారతి ప్రచురణల అధిపతి గోవింద ప్రసాద శర్మ నూతన జాతీయ పాఠ్య ప్రణాళికారచనా స్టీరింగ్ కమిటీ సభ్యుడయ్యాడు. ఈ గ్రంథాల రచయితలు ఐదుగురు దీని రూపకల్పనాకర్తలయ్యారు. విద్యాభారతిలో పనిచేసిన ఉపాధ్యాయులు చాలా రాష్ట్రాల్లో పాఠ్యగ్రంథాల రచయితలూ, అకడమిక్ సలహాదారులూ, శిక్షకులూ, పర్యవేక్షకులూ అయ్యారు. దీంతో సదరు విజ్ఞాన

శాస్త్ర భారతీయీకరణ యజ్ఞానికి అనుభవిజ్ఞులైన పండితులు లభించినట్టయింది . ఇప్పటిదాకా విద్యా భారతి తమ సొంత పాఠశాలల్లో చేసిన ప్రయోగాలిప్పుడు ప్రభుత్వ పాఠశాలల్లోకి ఆధికారికంగా ప్రవేశిస్తున్నాయి. దీంతో విజ్ఞాన శాస్త్రం భారతీయీకరణను దాటి హైందవికరణ దశకు చేరుకుంది

ఇప్పడు మనకొచ్చే సందేహమేమంటే మనం భారతీయీకరించినట్టే ప్రతి దేశమూ సైన్సును స్వదేశీకరిస్తూ (కాకుంటే జాతీయీకరిస్తూ) పోతే ఏమవుతుంది? నిజమే దేశమంటూ వున్నాక దానికి కాసింత స్వాభిమానం వుంటుంది. తన ప్రాచీనత గురించీ, ప్రాభావం గురించీ అంతో ఇంతో ముచ్చటా వుంటుంది. ఒక్కో చారిత్రక సంధ్యలో ఒక గొప్ప సత్యాన్వేషణ ఒకానొక చోట మొలకెత్తి,ననలెత్తి వుండొచ్చు. అప్పుడక్కడి సామాజిక రాజకీయ వాతావరణం అందుకనుకూలంగా వుండి వుండొచ్చు. దీన్నేమీ కాదనలేము. ఒక్క భారతదేశంలోనే ఏమిటి ఒక్కోచోట ఒక్కో ప్రాంతంలో ఇలాంటి వైజ్ఞానిక వికాసాలు జరిగాయి. దీన్ని విస్మరించి బ్రహ్మాండ భాండమంతా మా పూర్వీకుల గుప్పెట్లోనే వుందంటే ఎలా వుంటుంది ? అనంత ప్రపంచ జ్ఞానానికంతటికీ మా ముత్తాతలే సృష్టికర్తలంటే ఏమనిపిస్తుంది ? ఆధునికయుగపు తప్పులన్నీ సరిదిద్ది మేమే లోకానికంతటికీ దారి చూపుతామంటే వినే వాళ్ళేమనుకుంటారు?

ఎల్లలన్నిటినీ కల్లల్ని చేస్తూ ఆధునిక విజ్ఞానం మానవమేధకే ప్రతిమేధను సృష్టిస్తున్న వేళ  విశ్వ వైజ్ఞానికులుగా ఎదగాల్సిన మన భావితరానికి ఈ సంకుచిత సైన్సుపాఠాలనా చెప్పాల్సింది? ఇలాంటి చదువులతో వారేమవుతారు? దేశమేమవుతుంది?